Maar met hulp van anderen, kom je een heel eind verder.
Steeds weer kom ik erachter dat ik sommige wijsheden opnieuw en opnieuw moet blijven horen om het te realiseren. Zo ook wanneer je iets aan jezelf, je leven of aan je agenda wilt veranderen. Dan moet je dat zelf doen. Want veranderen voor een ander, kan, soms... Maar het grootste gedeelte van de tijd moet je het voor jezelf willen doen.
Als jij je namelijk op je best voelt, kun je het beste van jezelf geven aan anderen.
Grenzen tegenkomen
Vorig jaar vanaf medio juli voelde ik mij gek, anders, instabiel. Er waren perioden dat ik moest huilen om niets. Dit was meestal rond de tijd dat mijn menstruatie begon, omdat mijn lijf
dan sowieso al een beetje in de war was. Wanneer ik naar mijn agenda keek, kon ik de druk van geplande en nog te plannen afspraken niet aan. Ik dacht: ‘Aah! Hoe dan?!’ Ik zat tegen een grens aan en ik was blijkbaar ook lekker over deze heen aan het gaan. Een
grens die ik nog niet eerder was tegengekomen.
Zo zag mijn leven er toen uit
Om het beeld te schetsen: ik werkte drie dagen bij een museum, waarbij mijn eerste dag ook meteen de drukste dag van de week was: zondag. Ik was dagverantwoordelijke in de winkel en bij de
ticketbalie en moest ervoor zorgen dat alles goed verliep. De drukke dagen waren op zich niet zo’n probleem, de dag is dan snel voorbij. Maar er waren ook héle drukke dagen, met name in
vakanties, die waren veel minder leuk. Je ziet dan zo bizar veel mensen die allemaal iets van je willen, dat je geen tijd meer hebt om op adem te
komen.
Dan werkte ik twee dagen in de week voor mezelf als illustrator. Ik had toen nog steeds een businesscoach en ik had veel zin om daar iets nuttigs uit te halen. Ik volgde het plan dat wij samen hadden opgesteld, maar het ging met steeds meer moeite en steeds meer spanning. Ik kreeg hoofdpijn die dagen aanhield en zelfs een keer een gekke pijn in mijn nek die ook een week aanhield. Waarschijnlijk waren dat verkrampte nekspieren van alle stress. Het plan bleek uiteindelijk niet het juiste plan voor mij te zijn, maar dat wist ik toen nog niet. (Meer hierover in mijn andere blog.) Ik had het idee dat ik te lang over het coaching traject deed en het niet goed genoeg deed. Ik bleef mezelf vergelijken met andere ondernemers die allemaal vooruitgang leken te boeken en ik niet.
Hiernaast had ik op dat moment steeds minder geld te besteden. Ik verdiende stelselmatig eigenlijk te weinig en kon tot die tijd wel geld van mijn spaarrekening halen, maar dat was toen ook nagenoeg op.
Mijn lijf zei: Nee
Samen zorgden al deze dingen ervoor dat mijn lijf begon te protesteren, de stress moest er toch uit. Nu ik dit schrijf en weer een beetje herleef, besef ik me hoe destructief ik eigenlijk bezig was. Als je er middenin zit is het toch heel anders, dan wanneer je er van afstandje naar kunt kijken.
Dit is deel 1 van deze blogserie. Kom binnenkort terug voor deel 2.
Voel je vrij om je te abonneren om mijn nieuwsbrief, dan krijg je een seintje wanneer er een nieuwe blog is. Graag nodig ik je ook uit om te reageren op de blogs. Wie weet heb jij dezelfde struggles, of heb je juist andere inzichten en helpen we elkaar verder.
Reactie schrijven